Interview met schrijfster Manon Meijer

Zolang ze zich kan herinneren wil Manon al schrijven, waarin met name het fantasy-genre haar aantrekt.

‘Ik vind het leuk als een boek je meeneemt naar een andere wereld zodat je even kan ontsnappen aan de wereld waar je zelf inzit.’

Voor mij zit Manon Meijer, een bevlogen Alkmaarse van 35 jaar die na haar studie Toerisme als reisleidster en buitensportinstructrice in het buitenland heeft gewerkt. Later is zij HBO geschiedenis gaan studeren en op dit moment volgt ze de opleiding religiewetenschappen terwijl ze het vak levensbeschouwing doceert in een school in Hoorn. Naast dit alles is schrijven haar passie en probeert Manon, naar eigen zeggen, verhalen te schrijven in haar vrije tijd. Ze omschrijft zichzelf als iemand die houdt van zekerheden maar met het schrijven van haar boek ‘vergeet mij (niet)’ in het diepe is gesprongen.

‘Na het overlijden van mijn zus verzon ik al schrijvend een totaal andere wereld op om die manier even weg te zijn van de harde realiteit. Zo ontstond er een verhaal wat ik combineerde met een ander verhaal, wat ik als 15 jarig meisje schreef, over iemand die een jaar naar een high school gaat in Amerika en daar een liefde ontmoet. Het plotselinge afscheid van mijn zus maakte wel dat ik het durfde om uiteindelijk dat boek te gaan schrijven en mezelf op die manier kwetsbaar op te stellen.’

‘Het is een schrijfproces geweest van 4 jaar. Ik had natuurlijk ook gewoon een baan en werkte soms een half jaar niet aan het boek, om dan opeens een bulk aan inspiratie te hebben waardoor ik dagen achter elkaar zat te schrijven. Vooral op de momenten dat er ruimte en rust was kwam de creativiteit. Vaak begint het met een woord, het noteren van een zin, korte verhalen, ideeën die in me opkomen. Overal heb ik notities staan en soms kom ik jaren later weer een zin tegen en ontstaat er zo een verhaal omheen.‘

Manon schrijft dus eigenlijk bijna haar hele leven al. Zo staan er op dit moment op haar computer twee verhalen waarvan de eerste 2 á 3 hoofdstukken af zijn. Ze is dus ook zeker van plan om nog een boek uit te gaan geven.

Tips voor andere vrouwen die het schrijven ambiëren heeft Manon dan ook in overvloed:
‘Wees realistisch wat betreft de ambitie om een boek te schijven. De kans dat je doorbreekt is heel klein. Uiteindelijk heb ik besloten het boek in eigen beheer uit te geven bij Brave New Books. Zij hebben een platform gemaakt waarin mensen de mogelijkheid hebben hun eigen boek uit te geven. Op die manier ben ik betrokken geweest bij het hele proces en voelt het ook als echt van mij.

Tijdens het schrijven is het heel belangrijk dat je iemand hebt die heel kritisch met je mee leest, ook al is dat niet altijd leuk. Maar deze feedback is wel helpend om je verder te ontwikkelen wat betreft zinsopbouw, woordkeuze en verhaallijn. Leg ook overal notitieblokjes neer en neem er ook één mee naar bed, want je weet nooit wanneer er zomaar ideeën opborrelen. Ook zijn er een paar leuke boeken geschreven over hoe je moet schrijven. Eén daarvan is ‘Schrijven kreng!’ van Lisette Jonkman, speciaal bedoeld voor jonge vrouwen die willen schrijven. Zelf heel veel lezen helpt ook, laat je inspireren! Tenslotte, schrijven is doen en niet bang zijn voor de kritiek die je ongetwijfeld gaat krijgen.‘

De manier waarop Manon vertelt over haar schrijfproces, de twijfels die daarmee gepaard gingen en de moed die er voor nodig was intrigeert me. Ze doet dit namelijk met een gepaste bescheidenheid, maar ook met de zekerheid van iemand die weet dat ze wat moois en waardevols gecreëerd heeft. Haar enthousiasme steekt me aan en de manier waarop ze verzuchtend één van haar dromen uit, namelijk een verfilming van haar boek, ontroerd me.

Met name de manier waarop ze gedecideerd zegt ‘ik ben nog nooit zo trots op mezelf geweest toen ik mijn eigen boek daadwerkelijk in handen had’ geeft mij een gevoel van respect en bewondering voor de vrouw die, vasthoudend aan zekerheden, toch in het diepe heeft durven springen.

Geschreven voor WomanLink
Auteur: Winde Hendrickx