Interview met schrijfster Astrid Lammers

Astrid Lammers over het schrijverschap en haar reis naar heelheid.

‘Sta je op het punt om te beginnen met schrijven? Begin gewoon! Stop je schrijfsels desnoods in een kluis, maar begin aan het proces.’

Astrid Lammers verwelkomt me in haar woonkamer, een warme ruimte die rust uitstraalt, passend bij de vrouw die Astrid is. Een vrouw van vijftig, met sprekende ogen, die een kijkje geven in haar levendige ziel. Astrid is opgegroeid in Twente, Haaksbergen, als oudste dochter van hardwerkende ouders, in een gezin van vier. Na een omweg is ze in Heerhugowaard terecht gekomen, waar ze met veel plezier woont. Moeder van drie eigenbuik dochters, en een geadopteerde zoon Noah, die uit Ethiopië komt.

Wanneer ik de vraag stel: “Wie is Astrid?”, omschrijft ze zichzelf als moeder, vertelt ze over haar passie voor dans, dat ze twaalfjaar lang een volkstuin heeft gehad en kruidengeneeskundige is. Even wijkt ze uit over haar praktijk voor ouder- en kind begeleiding en haar werk in de kinderopvang, maar vrij snel komt het gesprek op het verhaal over de adoptie van Noah. Met de adoptie van Noah raak je de kern van Astrids verhaal. Het heeft haar gebracht tot het schrijverschap, haar gevormd en haar levenskracht getoond.

Het idee van het schrijven van het boek begon op haar eerste reis naar Ethiopië, in de kerstvakantie van 2012. Astrid had ontdekt dat haar zoon geen wees was. Tijdens haar reis naar Ethiopië heeft ze zijn moeder ontmoet. Een warme helende ontmoeting. Haar ervaringen schreef ze op in haar dagboek. Ze besefte dat dit een verhaal is dat verteld moet worden. De mensen, de cultuur, de geuren, de kleuren, uitspraken van haar kinderen, elk detail schreef ze op in haar schriftje. De gedachte dat anderen haar notities zouden lezen, beperkte haar literaire proces. Het remde haar, en daarmee ook het therapeutische proces dat het beschrijven van het verhaal, voor haar was.
In het najaar van 2013 bezocht Astrid in Frankrijk een schrijfweek. Daarin leerde ze een kostbare les: schrijf gewoon op wat je ervaart, voelt en ziet. Schrijf voor jezelf, stop het in een kluis en op een dag kan het een waardevol document voor je zoon zijn. Het loslaten van een potentieel schrijverspubliek gaf haar de vrijheid die ze nodig had. Vele schriftjes schreef Astrid vol, kostbare herinneringen, van de zoektocht naar waarheid omtrent de adoptie van Noah. Haar moederschap, de zoektocht naar de biologische ouders; alles schreef ze van zich af. Ze bewaarde haar verhalen en dat heeft uiteindelijk geresulteerd in het boek; Nieuwe Bloem.

Het verhaal van waarheid moet verteld worden. Een adoptie moet zuiver zijn, dat wilde ze naar buiten brengen. Enerzijds wilde ze schudden in de adoptie wereld, anderzijds wilde ze schudden bij de mensen in de huiskamer. Maar vooral is het verhaal een verhaal van liefde.

Sta je op het punt om te beginnen met schrijven? Begin gewoon, is Astrid haar advies. Ren naar de winkel, koop een stapel schriftjes, en schrijf gewoon. Doe alsof je voor de radio zit, wat ruik je, wat voel je, wat ervaar je? Beschrijf dat alles zo volledig mogelijk, zodat de mensen aan de andere kant van de radio het zo realistisch mogelijk kunnen beleven. Stop je schrijfsels desnoods in een kluis, maar begin aan het proces. Het schrijfproces is voor Astrid als een reis naar heelheid geweest, een kostbaar therapeutisch proces. Het heeft haar geholpen alles een plek te geven en dat gunt ze anderen ook. Vandaar dat ze hoopt dat anderen net als zij, de pen oppakken en op reis gaan in hun ziel, om heelheid te vinden.

Inmiddels is Astrid druk bezig met haar tweede boek, waarin ze haar lezers meeneemt in hoe het nu gaat met haar, haar zoon en haar gezin. Opnieuw een boek waarmee ze een kijkje in haar leven geeft. Dat past bij Astrid: haar eigen verhaal, de waarheid zoals het is.

Geschreven voor WomanLink
Auteur: Priscilla de Vries