Interview over vrijheid #9: Linda

Vanaf januari tot 8 maart zet WomanLink elke week een ‘gewoon bijzondere’ (jonge)dame in de spotlight, die met ons deelt wat vrijheid voor haar betekent.

Linda Haver (38) is sinds oktober één van de twee Linda’s van het nieuwe WomanLink projectduo. Samen met Linda Frans probeert ze vrouwenorganisaties te verbinden en vrouwen te versterken in regio Alkmaar. Naast haar werk voor WomanLink werkt ze met minderjarige vluchtelingen, organiseert ze Meet&Eat verbindingsdiners en heeft ze ook nog een bedrijfje met handmade items. “Het belangrijkste in het leven is voor mij mensen blij maken en verbinden. Samen bereik je echt meer. Dat is bijna altijd de rode draad in de dingen die ik doe en organiseer”, vertelt zij. Linda interviewde de acht ‘gewoon bijzondere’ (jonge)dames in de aanloop naar het WomanLink festival op 8 maart, waarin vrijheid centraal staat. “Dit is ontstaan door mijn contact met Samira*, zij gaf een keer aan dat ze vrijheid het mooiste vindt in Nederland. Ze komt uit Afghanistan. Dat vond ik zo mooi en hartverwarmend, dat zij eindelijk die vrijheid heeft gevonden. Ik ben nieuwsgierig van aard en vroeg me af hoe andere, gewone vrouwen hier tegenaan kijken. Ik denk dat elke vrouw iets bijzonders heeft te vertellen. Ik ben dan ook dankbaar dat ik deze vrouwen heb mogen interviewen, het zijn stuk voor stuk mooie verhalen geworden”. Hoe denkt zij zelf over vrijheid en wat betekent dit voor haar?

“Ik heb een hele fijne jeugd gehad. Mijn moeder werkte niet, was veel thuis en zat klaar met thee als ik uit school kwam. Ze was actief en deed veel voor anderen, maar m’n zusje en ik zijn met veel aandacht en liefde opgegroeid. We hebben het sowieso met onze familie getroffen. Die warmte gun ik iedereen. Ik was veel buiten, aan het spelen op en rondom het schoolplein. Ik mocht alle soorten vriendjes meenemen naar huis,sociale klasse of culturele achtergrond maakte totaal niet uit. M’n moeder had geen oordelen en leerde me al vroeg om verschillen niet raar te vinden, maar te accepteren. Mooi vind ik dat, als je dat je kinderen mee kan en wil geven. Want ook dat is vrijheid, vind ik.”.   

Onrecht & tattoos

“Toch was ik me al vroeg bewust van onrecht”, vertelt ze. “Ik zette me als kind in voor bijvoorbeeld WNF en in m’n tienerjaren werd ik lid van Amnesty. Ik denk dat m’n tattoos eigenlijk wel een goede weerspiegeling van mezelf zijn”, glimlacht ze. “Zo heb ik de letter O op m’n pols, dit is een Human Rights Tattoo. Elke letter van in totaal 6673 letters van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens worden op een persoon getatoeëerd. Het doel is om uiteindelijk de gehele verklaring getatoeëerd te hebben op 6773 verschillende mensen over de hele wereld. Ik heb letter 565, de O van everyone in de zin ‘Everyone has the right to life, liberty and security of person’.
Daarnaast heb ik een tattoo van ‘WonderWoman’. Een powerwoman die strijdt tegen onrechtvaardigheid en de waarheid altijd naar boven krijgt door middel van haar lasso. Dat mensen eerlijk zijn tegen elkaar vind ik zo onwijs belangrijk.
Ik heb ook REBEL laten zetten, een redelijk spontane actie was dat. Niet omdat ik altijd overal tegenaan wil schoppen, maar wel omdat ik mezelf altijd zal laten horen tegen onrecht. En ja, ook omdat ik een hiphop fanaat ben, misschien ken je ‘Rebel without a pause’ wel van Public Enemy”.

 

Muziek

“Muziek is voor mij een van de belangrijkste dingen in het leven. Toen ik op de basisschool zat, had ik al een hele verzameling cassettebandjes. Naast 2 Unlimited – zegt ze lachend – was hiphop m’n eerste liefde. Mijn ouders zijn ook muziekliefhebbers, dat heb ik wel van ze meegekregen. Ook al hadden zij niks met hiphop, werd ik daar wel in vrijgelaten. Van m’n vader kreeg ik zelfs een keer een CD van Ol’ Dirty Bastard voor m’n verjaardag (member van Wu Tang Clan, red.). En nog steeds houd ik van hiphop, maar eerlijk gezegd ben ik wel meer van de ‘oldschool’. De kracht die er achter schuilgaat, de maatschappijkritische, soms poëtische teksten en de verbindende factor vind ik te gek. Ik ben opgegroeid in Heerhugowaard en zat op een behoorlijk ‘witte’ school, in tegenstelling tot de wijk waarin ik opgroeide. Ik kon qua muziek niet echt aansluiting vinden, m’n vriendinnen luisterden vooral Top40-muziek. Niks mis mee, maar ik kreeg er soms wel het gevoel door dat ik anders was. Toch trok ik wel m’n eigen plan. Later ging ik naar Atlantis en daar voelde ik me als een vis in het water. Er was een tijd dat ik daar minstens twee keer per week was, bijna meubilair”, lacht ze. “Ik ben echt een danser, voel me vrij op de dansvloer. Ik vond daar niet alleen mede ‘hiphopheads’, maar ook liefhebbers van drum&bass, house en techno. Het mooie aan Atlantis was dat het daar niet uitmaakte wie je was en hoe je danste. Ik heb het zelf ervaren als een plek waar iedereen welkom was en vrij kon zijn in wie hij of zij is. Ik denk dat dat onwijs belangrijk is in een stad, een plek waar je helemaal jezelf kunt zijn. Gelukkig zijn die spots er nog steeds – ook al mis ik Atlantis soms wel”.

WomanLink

Hoe is Linda bij WomanLink terecht gekomen?  “Ik ken Mena van de middelbare school. Ik wist dat zij projectmanager was voor WomanLink en ik kwam haar af en toe tegen in de stad. Ze wist dat ik met nieuwkomers werk en sociaal maatschappelijk betrokken ben. Toen zij het wat drukker kreeg vroeg ze of ik haar wilde helpen met werkzaamheden voor WomanLink. Vlak daarna kreeg ze een onwijs toffe baan met betrekking tot de SDG’s. Linda en ik hebben de projectwerkzaamheden voor WomanLink toen overgenomen, we kendn elkaar destijds nog niet. We zijn echt aan elkaar gewaagd denk ik. We maken niet eens echt een takenverdeling, het loopt vrij organisch allemaal. Zij heeft veel ervaring met het organiseren met evenementen, ik ben een creatieve denker die soms met last minute ideeën kan komen. Daar staat zij altijd voor open. De vrijheid die bij dit werk hoort vind ik te gek. Vrijheid is echt belangrijk voor me. Ik denk dat ik een typische boogschutter ben; altijd op zoek naar avontuur en uitdaging. Ik heb 9-tot-5 banen gehad, daar vind ik m’n weg wel in, maar flexibiliteit en vrijheid passen beter bij mij. Linda en ik kijken echt uit naar het festival aanstaande zondag, we hebben zo’n tof programma en zulke inspirerende workshops! Zelfs als je geen workshop wilt volgen is er genoeg te doen en te zien”.

Verbinding

“Vrijwilligerswerk doe ik zo lang ik me kan herinneren. Ik vind het belangrijk om de mensen die het moeilijker hebben in onze maatschappij te helpen en ze in hun kracht te laten staan. Ik denk dat dit een van de belangrijkste dingen in het leven is, elkaar helpen. Toen ik nog in Heerhugowaard woonde was ik politiek actief. De afgelopen jaren was ik, in Alkmaar, jongerencoach op het AZC, taalcoach en klasassistent op een taalschool voor mensen die de Nederlandse taal moeten leren. Zorgen dat mensen zich thuis voelen in Alkmaar, verbinding vinden met stadsgenoten én goed integreren is erg belangrijk. Ik denk dat er best wat mensen zijn die er bepaalde meningen op nahouden over vluchtelingen. Dat vind ik zonde, ga eens in gesprek met nieuwkomers en help daadwerkelijk met hun integratie. Als je vindt dat iets beter kan of moet, dan ben je hier zelf een belangrijke schakel in. Dat is ook een van de redenen dat ik de Meet&Eat verbindingsdiners organiseer, om juist de verbinding en overeenkomsten te vinden, in plaats van de verschillen. Natuurlijk zijn er verschillen, maar die doen er soms helemaal niet toe. Uiteindelijk wil (bijna) ieder mens hetzelfde: liefde in welke vorm dan ook, vrijheid en een goed leven. Ik heb zelf een relatie met een Irakees, ik vind hem echt de allerliefste. Hij is mijn beste vriend en rustpunt, iemand met een goed en puur hart. Ik denk dat we een van de – gelukkig – vele voorbeelden zijn dat liefde draait om liefde, niet om andere dingen. Voor verschillen vind je altijd wel een oplossing als dat nodig is, als je maar goed met elkaar communiceert en elkaar vrij laat.

Zelf het verschil maken

De hele tendens van altijd maar je mening moeten verkondigen op internet vind ik echt jammer. Onze media is sowieso meestal gericht op sensatie en daarnaast heeft de overheid een grote invloed, dus wat we voorgeschoteld krijgen neem ik vaak al niet eens serieus of ik check voor mezelf wat er van waar is. Dat mensen deze berichtgevingen en meningen klakkeloos overnemen vind ik zonde. Ik houd er misschien hele utopische gedachten op na, maar blijf streven naar rechtvaardigheid, gelijkheid en broeder- en zusterschap.
Ik zou iedereen willen vragen om te kijken hoe ze een ander kunnen helpen. Ik denk dat ieder mens een gave bezit die ze in kunnen zetten om een ander vooruit te helpen, dat zit soms in kleine dingen. Ook al help je iemand alleen al met het voorbereiden op een sollicitatiegesprek of help je iemand die slecht ter been is met boodschappen. Dan wordt het leven alleen maar mooier, toch?”

* Samira is een fictieve naam, zie het allereerste interview in deze serie over ‘vrijheid’.