Invloed met impact: interview met lokale onderneemster #4: Maya Link – Podiumdier

Het thema van Internationale Vrouwendag is dit jaar ‘invloed met impact’. Vrouwen spelen daarin een sleutelrol en positiviteit is het sleutelwoord: samen kunnen wij de verharding in onze maatschappij tegengaan door op een positieve manier in te steken op al die maatschappelijke problemen die op ons bordje liggen.
De corona crisis heeft impact op ons allemaal. Hoe gaan de vrouwelijke onderneemsters in Alkmaar e.o. hier mee om? Welke impact heeft de crisis? Hoe blijven ze positief? WomanLink gaat elke week in gesprek met een onderneemster uit de buurt.

Het is ochtend wanneer ik bij de Alkmaarse Maya (34) aan tafel schuif. Het zonnetje schijnt vrolijk naar binnen en voor ons staat een kop dampende koffie. Aan de muren van het appartement, in een karakteristiek pand in de binnenstad, prijken de kleurrijke kunstwerken van haar zoontje. Ze brengt nog even snel knalrode lippenstift aan, kijkend in een spiegel omringd met lichtjes, alsof ze zich klaarmaakt in de kleedkamer van een theater.

Podiumdier
Maya begon 6 à 7 jaar haar bedrijf ‘Podiumdier. “Je omschrijft jezelf op je website als zangeres, actrice, presentatrice, organisator, cultuuraanjager, programmamaker,  theatermaker en songwriter. Dat is behoorlijk veelzijdig! Hoe is dat zo gekomen?” 
“Ik werd geboren in een kunstenaarsnest en ben opgegroeid op het podium, dus mijn vak werd met de paplepel ingegoten. Als recalcitrante puber gaf ik al de meest grootste feestjes en evenementen, vond de tofste locaties. Ik riep altijd tegen m’n ouders: ‘Denk maar niet dat ik ooit op een podium ga staan!’. En toch sloot ik me een paar jaar later aan bij het theatergezelschap van mijn ouders: Samba Salad. Ik was bij hen in dienst als theatermaker, actrice en zangeres. Het werken in een familiebedrijf is ingewikkeld en ik kon me daar lastig van losmaken. Ik wist op een gegeven moment: ik wil mijn eigen weg vinden en zelf onderzoeken. Laat mij maar op m’n bek gaan. Ik leer het beste in de praktijk en besloot daarom de moeilijke weg te kiezen: ‘ja’ zeggen op alles dat op m’n pad kwam en er zo achter komen wat ik wel en niet wilde doen. Dit werden uiteindelijk heel veel verschillende rollen op en achter het podium. Ik bleef daarin m’n eigen creativiteit voorop stellen. Ik kwam er op die manier achter dat ik er goed in ben om mensen bij elkaar te brengen en te verbinden, van een publiek opzwepen tot een team achter de schermen samenstellen. Ik wilde iets belangrijks doen voor de samenleving en geluk brengen.”

Onzekerheid
“De afgelopen 2 jaar heb ik mijn onzekerheid onderzocht. Uitproberen waar je krachten liggen; daar zat ik tegen aan te hikken. ‘Kan ik dit wel?’ Ik was geroutineerd op het podium en deed dingen op de automatische piloot, ging voor m’n gevoel weinig uitdagingen aan. Tijdens een etentje met een vriendin kwam ik er al pratend achter dat ik me niet helemaal gelukkig voelde. Mijn vriendin Tamara Roos reageerde fantastisch, die zei: ‘Dan gaan we een plan maken!’. Zij geloofde echt in mij.
Ongeveer anderhalf jaar geleden heb ik Studio Canvas bedacht, dit werden 3 voorstellingen. Ik zag het als elke keer beginnen met een leeg canvas, waarbij alles kan en mag. Dit kan inspiratievol zijn, maar ook stress opleveren, qua keuzes maken. Ik werkte met 3 verschillende regisseurs en permitteerde mezelf om risico’s te nemen, naar mijn eigen gedachten te luisteren. Ik had al die tijd veel in opdracht gedaan, maar nooit in opdracht van mezelf. Ik vond het belangrijk om mijn onzekerheid aan te pakken en stelde als voorwaarde dat anderen van mijn proces mochten leren. Het moment dat ik m’n onzekerheid ‘out there’ bracht, was dit een enorme opluchting. Dit deed ik in mijn eerste voorstelling ‘Alles Is Gedaan’. Ik sprak mezelf over onzekerheid uit, wat herkenning opleverde voor veel mensen. Er rust een bepaald taboe op dit thema, terwijl het eigenlijk universeel is. Iedereen heeft met onzekerheid te maken.”

Vrouwelijkheid
“Mijn 2^e voorstelling ‘Schaamstreken’ werd voor het eerst gespeeld op 13 maart, precies aan het begin van de coronacrisis. Deze voorstelling was geïnspireerd door de discussie rondom Susanne, het bronzen beeld bij de hoeren. Ik zie mezelf niet als feminist, maar ik vond dat beeld zó gedetailleerd, er werd niks aan de fantasie overgelaten. Als ik op berichten over haar reageerde, kreeg ik vooral van mannen een reactie, dat ik preuts zou zijn. Dat mannen bepalen dat vrouwelijkheid en vrouw-zijn zo tentoongesteld wordt, daar vond ik wat van. Hoeveel standbeelden van vrouwen zijn er nou? Waarom raakt dit me zo? Waarom vind ik hier iets van? Door deze vragen ben ik op mijn eigen vrouwelijkheid ingegaan en ben over de onzekerheid die hierbij gepaard gaat gaan schrijven. Het werd een maffe voorstelling over heel veel verschillende soorten vrouwen, die ik had kunnen zijn als m’n leven anders was gelopen. De uitvoering was niet helemaal zoals ik in gedachten had. Voor de één was het interessant en tof, voor de ander totaal niet wat degene van me had willen zien. Maar dat was dus goed, want voor beide kanten viel wat te zeggen. Zo heb ik andere kanten van mezelf kunnen ontdekken.”

Corona
“De laatste voorstelling, ‘Als Varkens Konden Vliegen’, ging over corona, geïnspireerd door de lockdown. Ik hield vanaf het begin van corona een dagboek bij. 1^e Paasdag was ik met mijn ouders op het strand, toen er opeens een drone naast ons kwam vliegen en ons aansprak op het feit dat we meer afstand moesten houden. Dit maakte veel emoties in me los, ik vond het super surrealistisch. De voorstelling was eind juni en begin juli, toen kon er gelukkig weer meer. Ik ben toen helemaal los gegaan, had er ook veel muzikanten bij. Het leverde wederom veel herkenning op bij het publiek. Die herkenbaarheid voelt voor mij telkens weer als heel waardevol.

Ik had alle 3 voorstellingen in super korte tijd uitgewerkt, maar ga de laatste over corona verder uitwerken, zodat ik dit door kan trekken naar de huidige situatie van de pandemie en wat het met ons doet. Zodra het weer kan, ga ik deze voorstelling spelen. Het is een grote productie en daarmee een groot financieel risico, ik ben afhankelijk van kaartverkoop en subsidie. Deze tijd is heel onzeker. Je gaat door, maar waar werk je naar toe? Als theatermaker werk je projectmatig en dus ergens naar toe, een eindpunt. Zo’n eindpunt en piek heb je nodig, dat is het moment dat je gelukshormonen aanmaakt en kan meten dat wat je maakt, de goede kant op gaat. Die piek wordt nu steeds verlegd, het eindpunt is onzeker. Dat maakt het behoorlijk uitdagend. Ik ben nu plannen aan het maken voor over 2 jaar, wil onder andere een voorstelling maken voor kinderen, over het lichaam.”

“Zijn er andere dingen die je bent gaan doen?”
“Ja, ik ben nu meer online tv gaan maken, bijvoorbeeld het programma ‘Podiumdieren’ op YouTube voor kinderen. Ik heb gepresenteerd voor RTV80, Cultureel Bergen en de Deurmatsessies van Victorie. Hierbij ging ik langs bij lokale artiesten om ze een liedje te laten spelen op hun deurmat en ze op die manier toch een podium te bieden in deze gekke tijd. Ik heb inmiddels iedere artiest in deze omgeving ontmoet!”

Voordelen
“Wat ik heb geleerd tijdens deze periode is dat je met een klein team ontzettend ver kan komen. Ik ben zelf meteen gaan kijken hoe ik dingen in een andere vorm kon gieten. Ik ben niet bang om te veranderen, dat is echt m’n voordeel. Wel word ik het meest gelukkig van voorstellingen maken, vooral live. Daar leer ik echt het meest van.
Wat ik zou willen meegeven aan andere vrouwen: blijf uit je comfortzone gaan, wees niet bang. Als je voelt dat je niet blij bent, niet op de juist plek zit, dan is het goed om verandering aan te brengen. We worden vaak gedreven door perfectie, wat je verdient en status. Ik denk dat het belangrijk is om altijd te kijken hoe dicht je nog bij jezelf staat. Dat veel mensen een burn-out krijgen, komt denk ik doordat ze te ver van zichzelf af staan, te veel leven naar maatschappelijke verwachtingen en geen stappen zetten om voor zichzelf te kiezen.
Als theatermaker doe je het niet voor het geld, de sociaal culturele waarde is veel belangrijker. Het is fijn om theatermaker te zijn, mensen kunnen uit m’n voorstellingen halen wat voor hen belangrijk is en komen tot bepaalde inzichten.
Juist nu merk je eigenlijk hoe belangrijk de cultuursector is. Mensen halen er hun geluk uit. Je wordt even uit de sleur getrokken door samen te dansen, naar een voorstelling of de film te gaan.”

Meer weten over Maya Link? Je leest hier meer!